De kam van de vogezen

Het lijkt er op dat iedere bergwandelaar in mijn omgeving oooooit, lang geleden eens een trektocht deed in de Vogezen. Een soort opstapje voor het echte werk in de Alpen en verder. Wel, in mijn geval is dat grotendeels een witte vlek. De Vogezen waren goed om een te lange terugrit voor een nachtje te onderbreken. Een te bruuske overgang van de Alpen naar Bevergem en omstreken vermijden.  Maar een trektocht ? Tot nu toe nooit.

Het einde van de Grooten Oorlog lijkt me een goed moment om deze tocht eens in te plannen. De tocht langs de hoofdkam van de Vogezen volgt immers min of meer de frontlijn van wereldoorlog 1. Hier in West-Vlaanderen heb ik het wel gehad. De WO1 herdenking was goed, waardig, stijlvol, maar het is genoeg geweest. Ik wil er me niet aan onttrekken, maar wijk even uit naar een andere plek.

Een raar beestje, die hoofdkam. Rechts gaat het steil en rotsachtig bergaf naar de Rijnvlakte. Links gaat het zachtjes glooiend door bossen en hoogteweiden naar la douce France. Als alles goed gaat combineer ik de kam met extraatjes in die woeste oost-flank van de Vogezen.

Nu duimen voor helder droog herfstweer. Dat geeft de meest spectaculaire vergezichten.