Graven, hier is nogal wat gegraven !

Na twee zware etappes mocht het eens wat kalmer aan. Ik boekte de Gite voor nog een dag en vandaag werd het een rondje Thann - Silbertal - Thann.

De start ging door een wijngaard ; de Rangenberg is blijkbaar een begrip. Ik was vooral onder de indruk hoe ze op die steile hellingen de grond losmaken of zware dingen verplaatsen: alles met een lier, een soort verplaatsbare mini kabelbaan.

Ik dwaalde op goed geluk door de herfstbossen. Bij Waldkappelle (op een colletje) waren het de resten van loopgraven die zigzaggend tussen de beuken kronkelden. Dat was de tweede linie; op de eerste linie bij Steinbach stoot ik op de o zo gekende en o zo trieste monumentjes en verhalen van te optimistische generaals en duizenden doden zonder reële militaire baten op een naamloze tot modder herschapen heuvel (Cote 425).

De andere graafwerken waren mijnen van 15e tot 17e eeuw die nu opgegraven en hersteld worden. Donnerloch en St-Nicolas. Indrukwekkend. En jawel, de hoofdgalerij is gemaakt voor mannen van 1m40 hooguit.
Bij ééntje voel ik duidelijk de adem van de berg. In dit seizoen aangenaam warm.

In de Gite is een 21e verjaardagsfuif aan de gang. Ik ben de enige andere gast. Ze zijn onwezenlijk stil. Of zijn het toch de goede afspraken om twee strategische deuren dicht te houden? Een ongelooflijk verantwoordelijk jong koppel. 

Bij Waldkapelle een oude grenssteen van 1871.

Een oude mijnschacht. Duidelijke luchtstroom op ca. 10°C, heerlijk warm bij dit weer.

Eén van de toegangen van de 15° eeuwse mijn van Donnerloch.

Archeologen aan het werk in de oude mijn van Donnerloch. Het water heeft een onwezelijk mooi blauwe kleur.